Dag 22 Los Angeles

Cars land, Anaheim CA

Verslag:

Vanmorgen op pad naar het Disneyland Adventure Park! Het gebied waarop in februari 2001 California Adventure de poorten opende, was voor die tijd in gebruik als parkeerterrein voor Disneyland. De Walt Disney Company broedde al jaren op uitbreidingsplannen voor het originele park, maar de ruimte daarvoor ontbrak. Besloten werd om nieuwe parkeergarages te bouwen op lege plekken rondom Disneyland en op de vrijgekomen parking een tweede park aan te leggen. Thema voor het nieuwe attractiepark werd Californië: de cultuur, historie en bezienswaardigheden van de staat waar het voor Disney ooit allemaal begon. California Adventure zou een levensgrote ansichtkaart van de Golden State worden. De bezoekers moesten door de kaart heen kunnen lopen en in één dag alle hoogtepunten van de staat kunnen beleven.

We halen eerst wat te eten bij de Walmark in Cerritos. Aangekomen bij Disney ga je naar één van de enorme parkeerterreinen. Daarna ga je met een pendelbus naar de ingang van het attractiepark. Dat ging heel vlot en we hadden de tickets al dus we waren snel binnen. Het terrein is ingedeeld in acht themazones: Buena Vista Street, A Bug’s Land, Cars Land, Paradise Pier, Pacific Wharf, Grizzly Peak en Condor Flats. Het laatste land heeft weer vijf sub-zones. Je komt binnen op Buena Vista Street, met een replica van het Carthay Circle Theatre.

Van daar uit kun je vier kanten op. Links ligt Hollywood Land, met als thema Hollywood, televisie en film. In Disney Animation kan je zien hoe tekenfilms worden gemaakt. Het imposante Hyperion Theatre, met niet minder dan tweeduizend zitplaatsen, programmeert steeds een minimusical die Broadway-waardig is. Op dit moment staat een voorstelling met Aladdin op de planken. Achteraan in dit themagebied staat de machtige Tower of Terror, waar in een verlaten hotel een val van dertien verdiepingen hoog kan worden beleefd. We zijn in de Tower of Terror geweest. Het klinkt al heel spannend en……dat was het ook!

The Twilight Zone Tower of Terror, of kortweg Tower of Terror, is een gesimuleerde vrije val-attractie gebaseerd op de televisieserie The Twilight Zone. De versie in Disney's California Adventure bestaat sinds 2004. De attractie zit vol met voorwerpen die verwijzen naar afleveringen van de televisieserie The Twilight Zone. De attractie heeft van buiten de vorm van het fictieve Hollywood Tower Hotel. Het verhaal achter dit hotel is dat op de avond van 31 oktober 1939 het hotel zou zijn getroffen door de bliksem, waarna een lift vol passagiers naar de Twilight Zone werd getransporteerd. De bliksem vernielde ook een deel van het gebouw, hetgeen aan de buitenkant te zien is.

De mensen in de attractie maken zogenaamd die bewuste avond uit 1939 mee. Je betreedt het hotel via de hoofdingang en gaat via de lobby naar de bibliotheek. Alle personeelsleden in de attractie zijn gekleed in klassieke uniformen van hotelpersoneel uit die tijd. Via de ramen kan je zien dat er buiten onweer op komst is. Op de achtergrond klinkt de intromuziek van het vierde seizoen van de originele Twilight Zone serie. Op een Tv-scherm vertelt Rod Serling wat er gaande is en daagt je uit om in de lift te stappen. Zodra iedereen in de lift is, slaat de bliksem in en valt de lift enkele meters naar beneden. En dat gebeurt meerdere keren! We hebben lekker zitten gillen, tenminste…ik wel! Maar gaaf dat het was, we liepen uren daarna nog te lachen om onze reactie!

Daarna kwamen we door “a bug’s land”, heel mooi opgezet maar dit was meer iets voor kinderen. En dan Cars Land, je waant je hier echt op de Route 66 want je herkent zo veel dingen al heeft het hier ander namen! En natuurlijk hebben we ook de Disney Pixar film “Cars” gezien en daardoor komt ook alles bekend voor. In Cars Land leidt een prachtig nagebouwd stukje Route 66 door het dorpje Radiator Springs naar Ornament Valley. Daar beleef je een uniek avontuur: een ritje in Radiator Springs Racers. Razendsnelle raceauto’s nemen het op tegen elkaar en suizen door het Cadillac Mountain Range-gebergte, met pieken tot wel veertig meter hoog. Helaas stonden hier (en trouwens bijna overal) zulke enorme rijen dat wij bedankt hebben.Maar het was echt ontzettend gaaf om dit te zien!

Paradise Pier heeft publiekstrekkers als de loopingachtbaan California Screamin’ en de interactieve 3D-darkride Toy Story Mania. Eyecatcher is het Mickey's Fun Wheel, een reuzenrad met een kolossaal Mickey-hoofd waarin de gondels naar boven en beneden glijden. Grizzly Peak Recreational Area is een eerbetoon aan de natuur van Californië. Belangrijkste attractie is de avontuurlijke wildwaterbaan Grizzly River Run, met in het midden het herkenningspunt van het park: Grizzly Peak. Condor Flats is gewijd aan de luchtvaartindustrie. Er waren ook een aantal parades wat erg leuk was om te zien. Kortom……we hebben ons echt wel vermaakt in dit park, het was zeker wel de moeite waard!

We hebben daarna nog wat boodschappen gedaan bij Target en daarna gegeten bij het Outback Steakhouse vlakbij Disney. Een heerlijke steak om afscheid te nemen van de USA! Het zit er weer bijna op maar alhoewel we weer een geweldige vakantie hebben gehad, vinden we het allebei niet erg om weer naar huis te gaan! Heerlijk weer naar onze kattenkinderen toe, die hebben we best wel gemist!

Bekijk hier de foto's!

Dag 21 Los Angeles

Walk of Fame, Los Angeles CA

Verslag:

Vanochtend zijn we niet zo vroeg opgestaan, eerst koffie gedronken, ons gereed gemaakt en toen op pad om ergens iets van een ontbijt te scoren. Is gelukt en daarna zijn we naar Hollywood Blvd. gereden. Auto in een parkeergarage gezet want vandaag laten we ons door een grote auto (een convertible) met chauffeur door Los Angeles rondrijden. We moeten een stukje lopen naar het Chinese Theater waar we hebben afgesproken. We lopen dan al over de “Walk of Fame”, toch wel gaaf om dit gezien te hebben, al die sterren met de namen van beroemdheden.

We stappen in en de tour begint! We komen langs allerlei gebouwen, studio’s, restaurants, bekende straten, en telkens wordt er verteld welke sterren hier iets mee te maken hadden of hun carrières hier waren begonnen. Zo kwamen we op een gegeven moment langs een restaurant waar kipgerechten werden geserveerd en we hoorden dat Bratt Pitt hier ooit in een kippenpak reclame voor heeft lopen maken voor hij bekend werd. Grappig om te horen! Bij de winkels op o.a. Sunset Blvd en Rodeo Drive, werd ook verteld welke sterren hier graag hun aankopen doen, Gucci, Prada, Ralph Lauren, op de Rodeo Drive zag je alleen maar van dit soort zaken. Geen straat waar wij normaal onze kleding gaan kopen!

Bij Ocean Blvd. hebben we in het Palissades Park nog even foto’s gemaakt van de plaquette van Will Rogers die het officiële einde aangeeft van de Route 66. De Route 66 wordt ook wel de Will Rogers Highway genoemd. Op de plaquette is de volgende tekst te lezen: "Will Rogers Highway, dedicated 1952 to Will Rogers, Humorist, World Traveler, Good Neighbor. This Main Street of America, Highway 66 was the first road he traveled in a career that led him straight to the hearts of his countrymen”.

Bij de Farmers Market hebben we een langere stop ingelast. Na een beetje rond gekeken te hebben, zijn we gaan eten bij de Cheesecake Factory. Weet nog dat toen we voor het eerst deze zaak zagen jaren geleden, dat we dachten dat je hier taart kon eten en niet meer. Je kunt hier echter van alles eten, van hamburgers tot steaks. Echter, cheesecake, de beroemde Amerikaanse taart, kun je hier ook in allerlei varianten eten. Lekker gegeten al was het hier wel erg rumoerig en druk.

We zijn daarna naar Hollywood Blvd teruggegaan en hebben hier nog een beetje rond gekeken. Ook hier was het ontzettend druk! Er liepen veel verklede figuren rond waarmee je op de foto kon. We zagen o.a. Michael Jackson, figuren uit Pirates of the Caribbean, figuren uit Star Wars, Mickey Mouse, Spiderman en ga zo maar door. Natuurlijk kon je niet voor niets met hun op de foto! Wij houden het nu even voor gezien en gaan terug naar ons hotel. We hebben vandaag een goede indruk gekregen van de op één na grootste stad van Amerika (alleen New York is groter).

Bekijk hier de foto's!

Dag 20 Rialto - Hawthorne

Santa Monica Pier, Los Angeles CA

Verslag:

Vandaag het laatste stuk van de Route 66 tot het eindpunt in L.A.! Eerst komen we door het desolaat aandoende Fontana, maar hier is wel Bono’s. Het is een restaurant en hier naast staat de laatst overgebleven Orange Stand in de hele USA! Ik was hier foto’s aan het maken toen er een oude man aan kwam lopen. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en daarna vroeg hij of ik binnen wilde kijken. Natuurlijk wil ik dat! Willem geroepen en toen met hem naar binnen gelopen. De zaak is al enkele jaren gesloten door diverse oorzaken. We kregen het hele verhaal van hem te horen!

Zijn familie was naar Californië gekomen om druiven te gaan verbouwen. Helaas ging dat niet zo goed en voor de vele reizigers naar het westen zijn ze toen koud sinaasappelsap gaan verkopen. Er was in die tijd geen airco in de auto’s dus er waren veel dorstige reizigers. Dat is uitgegroeid tot een Orange Stand en later ook een restaurant. Sinds 1936 heeft Bono’s veel hongerige en dorstige mensen bedient. Zijn moeder heeft de zaak altijd gerund maar die is in de 90er jaren overleden. Toen heeft Joe Bono wel geprobeerd om de zaken draaiende te houden maar hij is eigenlijk advocaat, nu al 74 jaar en sinds enige tijd heeft hij ook gezondheidsproblemen. Hij zegt dat hij de zaak wel weer wil openen (al ruim 10 jaar dicht) maar gezien zijn leeftijd en gezondheid zien wij dat niet gebeuren.

Hij vertelde ook dat i.v.m. verbreding van de Foothill Blvd. de zaak verplaatst zou moeten worden. Hij liet de markeren zien, nou dat was zeker 10 meter naar achteren en 10 meter opzij. Zou een miljoen dollar gaan kosten! We begrepen niet van hem wie dat nou moet betalen. We weten niet hoe dat hier geregeld is allemaal. Maar we hopen dat iemand belangstelling heeft voor dit Route 66 relikwie en er weer wat van wil maken. Als Joe komt te overlijden voor er een andere eigenaar is, dan gooien ze de boel gewoon plat en dat zou eeuwig zonde zijn!

Dan door het elegantere Rancho Cucamonga met eucalyptusbomen, winkelcentra met mooie tuinen, het burchtachtige gebouw van een voormalig wijngoed uit 1839 en het Route 66 Visitor Center. Hier is een oud tankstation en geweldig, dit wordt volledig gerestaureerd en voor zover wij begrepen, geheel door vrijwilligers. Helaas voor ons dat het nu niet goed op de foto is te zetten omdat er allemaal hekken omheen staan. Maar het is een geweldig leuk tankstation en we hopen ooit nog eens te zien hoe het geworden is. Het nog groenere Upland heeft als bezienswaardigheid een oud filiaal van McDonald’s waarvan de gele bogen nog in het gebouw zelf zijn geïntegreerd. We maken hier even foto’s en halen gelijk……Mocha Frappé!

Er volgt nog een reeks aardige plaatsjes, La Verne, San Dimas, Glendora, Azusa en het elegante Duarte. Voorbij Monrovia en Arcadia strekt zich tenslotte de Colorado Boulevard uit die naar het mooie Pasadena leidt. Het is een brede straat omzoomd door hoge palmbomen. Pasadena was eind 19e eeuw een winterkuuroord voor rijkelui maar nu is het een echte etnische smeltkroes geworden. De Colorado Blvd. gaat over in de Pasadena Hwy, dan in de Sunset Blvd, Manzanita, Santa Monica Blvd en die eindigt aan Ocean Ave en….. daarmee eindigt ook de Route 66. Officieel is hier het einde aan het Palisades Park waar in het gazon een plaquette ligt. Maar wij gaan nu eerst het onofficiële einde bekijken, de Santa Monica Pier.

We gaan hier kijken of we Dan en Ian kunnen vinden. Dat zijn vrienden van ons op facebook. Dan heeft een kleine shop op de pier met Route 66 artikelen. Die zagen we al heel snel staan met op beide kanten het “Route 66 - End of the trail” sign. Er stonden twee mannen in, één bij de deur. Daar liepen we naartoe en dat bleek Ian Arthur Charles Bowen te zijn. Hij was veel jonger als dat wij gedacht hadden, was pas 22 jaar. Hij is namelijk vice-president van de Route 66 Association van California en hij weet ontzettend veel over de Route 66. Wij hadden dus een iets ouder iemand verwacht. Dan Rice was aan het bellen maar toen hij hoorde dat wij het waren, hing hij snel op.

Hij vond het zo geweldig dat hij Willem nu eindelijk ontmoette want hij was een groot bewonderaar van de modellen die Willem maakt. Hij volgt ook alles op facebook en op de site. Hij bleef maar zeggen dat hij het zo geweldig vond wat wij allemaal deden voor de Route 66 en om deze zo te promoten. We hebben een hele tijd met hem zitten praten, daarna nog even foto’s gemaakt van ons vieren en van ons bij het einde van de Route 66 bord. We kregen allemaal cadeaus van hem wat wij nooit nodig vinden, krijgen we een opgelaten gevoel van. T-shirts, glazen, sleutelhangers en pins, veel te gek! Was een hele leuke ontmoeting, vooral omdat we ze beiden al aardig lang via facebook kennen.

En dan rijden we eindelijk naar ons hotel in Hawthorne waar we drie overnachtingen hebben geboekt. Via de tomtom vinden we het makkelijk, het is inderdaad vlakbij het vliegveld. Het hotel valt wel een beetje tegen, de kamer is wel goed hoor maar er is verder niets te doen hier. Er is zelfs geen lobby, je checkt in bij een klein loket. Voor de prijs die we er voor betaald hebben, hadden we wel iets meer verwacht.

Bekijk hier de foto's!

Dag 19 Victorville - Rialto

Wigwam Motel, Rialto CA

Verslag:

Na ontelbare berichten via facebook van allerlei mensen die met ons meedachten om een oplossing te zoeken voor het afleveren van het schaalmodel in het museum, is de oplossing gevonden. We hadden echt zoiets van, hoe moet dit want het is vandaag de “Fourth of July” dus ook nu is het museum gesloten. Via Jim Hinckley, een hele bekende schrijver van diverse Route 66 boeken, kregen we de naam door van Bill Cadenhead en zijn telefoonnummer. We hadden ook van iemand het telefoonnummer van Sharon doorgekregen maar daar kregen we een antwoordapparaat. Bill gebeld en daar hebben we mee afgesproken om elf uur in het museum. Kregen later weer een bericht dat Sharon er ook om elf uur is.

We zijn eerst gaan ontbijten, nou……dat was ontzettend lekker dit keer. Willem had een heerlijke gevulde omelet en ik had French toast en een pancake. Je kon daarnaast ook nog vers fruit pakken en allerlei andere dingen. Nou….we zaten aardig vol dus die andere dingen hoefden we geen eens! We zijn daarna naar het museum gereden en werden daar begroet door een klein dametje, Sharon. Ze bood haar excuses aan voor het misverstand over de datum. Ze was heel enthousiast over het model en we kregen een uitgebreide rondleiding in het museum van haar. Ook kregen we allebei een T-shirt. Gisteren waren we allebei best wel boos maar vandaag is het wel weer goed gemaakt! Ze beloofde dat als het model in de vitrine was geplaatst, dat ze ons foto’s zal sturen. We gingen met een voldaan gevoel op pad!

We hoefden vandaag niet ver te rijden dus we konden het rustig aan doen. En dat was maar goed ook want we waren eigenlijk net goed en wel onderweg, toen we ineens allerlei hele mooie auto’s zagen staan. Ja en je weet het, als we dat zien dan is het gelijk ho en kijken. We konden pas 2 mijl verderop een afslag nemen maar dat hadden we er voor over. Er stonden zo’n 40 auto’s, het was een meeting van de Old Memories Car Club. Er stonden echt schitterende auto’s bij, allemaal heel strak in de lak en het chroom leek wel nieuw! Weer heel wat foto’s gemaakt waar Willem een aparte fotoshow van zal maken.

En dan overwint de Cajon Pass de laatste mensonvriendelijke bergen en begint het heerlijke land vol sinaasappelplantages, wijngaarden en tuinbouwbedrijven. De geweldige rotsmassa’s van de San Gabriel en San Bernardino Mountains zijn gehuld in zachte grijstinten en veranderen in het tegenlicht in geheimzinnige silhouetten. En opeens zijn er de uitlaatgassen van San Bernardino! Je ziet eerst allemaal telefoonmasten, industrie en woningen in een bonte mengeling van stijlen voor je mooie oude motelreclames ziet. De Foothill Boulevard aan de voet van het voorgebergte van de San Gabriel Mountains, zet koers naar het westen, af en toe duiken wel een paar ‘oldies’ op maar je moet uitkijken dat je ze niet mist. Het Wigwam Motel kort voor Rialto is zo’n oldie en hier gaan wij overnachten!

We checken in en horen van de vrouw die ons hielp (bleek de moeder van Kumar te zijn) dat Kumar er niet was. Jammer, hadden we graag willen ontmoeten. Dat is de eigenaar en een vriend van ons op facebook. Willem is even een tukkie gaan doen en ik ben de koffers even gaan reorganiseren. Het wordt echt wel een zootje als je zo drie weken uit je koffer leeft! Er werd op een gegeven moment geklopt en heel gaaf, Kumar stond voor de deur! Hij was twee weken weggeweest omdat de vader van zijn vriendin was overleden en hij allerlei dingen moest regelen. Hij had zijn moeder nog niet gezien maar kwam ons begroeten, hele aardige man!

’s Avonds zijn we gaan eten bij het Black Angus Steakhouse, heerlijk gegeten. Toen we terugreden zagen we overal vuurwerk. Nog een hele tijd voor onze teepee gezeten om van het vuurwerk te genieten. Het was de eerste keer dat we zoveel hebben meegekregen van de festiviteiten op de “Fourth of July”.

Bekijk hier de foto's!

Car Show

Dag 18 Barstow - Victorville

     

Elmer's BottleTree Ranch

Verslag:

Vanmorgen kijken we eerst een beetje in Barstow rond. Er is een McDonald’s hier waar we gisteravond even wat hadden gegeten. Deze McDonald’s is gevestigd in een oud treinstation. We hebben hier even wat foto’s gemaakt, ziet er echt heel leuk uit. Er staan ook allerlei treinen en zelfs een McDonald’s watertoren. Er zit een Panda Express naast en we zien dat dit allemaal winkeltjes zijn. Wij konden hier nog lekker rustig rond kijken omdat we vroeg waren. Maar toen we weg gingen kwamen er busladingen aan met toeristen, veel Japanners, die allemaal hier naar binnen wilden. Dus wij waren op tijd weg!

Verder is de Main Street een typische voorstadstrip. Pas als je de stad weer uitrijdt, ontdek je een paar oudere reclameborden en etablissementen. Maar die gaan dan ook allemaal op de foto dus regelmatig stoppen we al is dat soms moeilijk want het is best druk hier. Er is hier ook een Route 66 Museum wat is gevestigd in een oud Harvey House. Dat wilden we bekijken maar helaas, gesloten! Het museum is alleen van vrijdag tot en met zondag geopend. Maar gelukkig is het wel een heel mooi gebouw waar ook een spoorwegmuseum in is gevestigd. Er staan op het terrein een paar leuke oude locomotieven.

En dan nog een stukje ongerepte woestenij ter hoogte van de Mojave River met af en toe een kleiner plaatsje waar ook veel leegstand was. We zagen veel huizen en bedrijfjes die op instorten stonden. Tussen Helendale en Oro Grande hebben we lopen genieten op de Bottle Tree Ranch. Elmer Long is in 2000 begonnen met het bouwen van zijn flessenbomen. Hij werkte toen nog in een grote cementfabriek maar zocht iets om de tijd te verdrijven als hij met pensioen ging in 2002. Het idee is niet van hem maar van een andere inwoner die een paar flessenbomen op zijn terrein had staan.

Hij en zijn vader hadden al jaren flessen verzameld en tijdens tochten in de woestijn hadden ze ook veel oude attributen en zo verzameld die ze vonden in verlaten panden. De eerste flessenbomen die hij maakte waren van hout maar later is hij ze gaan maken van metaal. Allerlei kleuren flessen van uiteenlopende maten zijn gebruikt en bovenop zie je elke keer andere dingen. Oude schrijfmachines, kassa’s, antieke wielen, legerhelmen, cowboy attributen en ga zo maar door. Het is echt een unieke attractie die je zeker moet bekijken als je hier in de buurt bent. Helaas was Elmer niet aanwezig, hadden we graag willen spreken.

Hier en daar nog een fotootje onderweg maar dan zijn we vroeg in de middag in Victorville. Het Route 66 Museum is snel gevonden maar wat schetst onze verbazing…..het is gesloten. We hadden toch echt afgesproken op 3 juli dus we waren best pissig (nog zacht uitgedrukt!). Nog geprobeerd om te bellen maar we kregen een antwoordapparaat. De vrouw met wie we contact hadden gehad heeft ons niet haar nummer gegeven dus konden haar niet bereiken. We zijn maar een hotel gaan zoeken. We vonden er snel een en op de kamer gelijk computer aangezet en geprobeerd om via hun site contact te krijgen. Ook op facebook gezet maar geen reactie van het museum.

We hebben er nu echt spijt van dat we het model niet aan het Bagdad Cafe hebben verkocht. Die wilden hem dolgraag hebben. We gaan morgenochtend nog even langs het museum maar als ze dan niet open zijn (4th of July) dan geven we hem vrijdag af bij iemand die we kennen via facebook maar de lol is er wel een beetje af voor ons!

Bekijk hier de foto's!

Dag 17 Needles - Barstow

Bagdad Cafe, Newberry Springs CA

Verslag:

Na een ontbijt, wat heel goed was, in het Juicy’s Famous River Café, checken we uit en gaan we eerst tanken, ijs en water halen. Buiten Needles loopt de weg de gevreesde Mojave-woestijn in. Het is zonder twijfel het eenzaamste en meest afgelegen stuk van de hele route. Goffs, Fenner, Essex, deze plaatsjes brengen daar geen verandering in! Mijlen in de omtrek is niets anders te zien dan woestijn. Een paar zoutmeren glinsteren in de zon terwijl de dikke bergklompen aan groot uitgevallen porties chocolade-ijs doen denken. De zoutmeren worden opgevolgd door zwarte kraters die net als de lavavelden wijzen op de vulkanische oorsprong van de Mojave-woestijn.

We schrokken er van hoe Goffs General Store er uit zag. Toen we hier in 2005 waren, stond er nog een mooi gebouw. Nu was het echt zwaar toegetakeld en half leeg geplunderd. We hebben hier lekker lopen rondstruinen. Je kon nu wel overal binnen komen wat dan ook wel weer leuk was. Maar het is echt eeuwig zonde dat ze dit mooie gebouw zo laten vervallen! In Essex is de laatste mogelijkheid om te tanken tot aan Roy’s in Amboy. We hoeven niet te tanken maar gaan wel even wat koude cola halen en ik vind hier een echt geweldig T-shirt. Voor heren zijn er genoeg te vinden overal maar niet voor dames. Ben er helemaal blij mee!

Roy’s in Amboy is ook heel gaaf, de sign is geweldig. Ook hier zijn we naar binnen gegaan in het café. Het is alles bij elkaar een heel groot complex bestaande uit een motel, café en benzinestation. Het motel is gesloten maar voor de rest is het nog open. We raakten hier aan de praat met Kevin, niet de eigenaar maar hij werkte hier heel veel. Er hingen veel foto’s en hij vertelde dat die van hem waren. Er waren er een paar van Pete Morris en dat is een vriend van ons op facebook. Hij plaats iedere dag een schilderij wat hij gemaakt heeft. Toen we dat vertelden, liep hij naar achteren om nog een paar van Pete’s werken te halen. Heel gaaf, we kregen er één van hem!

We lieten hem het model van het Bagdad Café zien en hij vond hem geweldig! Hij vertelde dat een deel van de clip van Armin van Buuren hier is opgenomen en dat de Mustang in die clip stond te tanken bij een diesel pomp. Een Mustang die diesel tankt…..hilarisch! We hadden de cd van Armin liggen en die hebben we aan hem gegeven, was hij heel blij mee. We hoorden ook van hem dat de spits van het kerkje tegenover Roy’s eraf was, was gebeurt door een slechte wind. En hij vertelde ons waar de begraafplaats was maar hij zei dat hij dat bijna tegen niemand vertelde omdat hij geen vandalisme wilde. We zijn er uiteraard even gaan kijken, heel goed verzorgd, klein en lieflijk begraafplaatsje.

In Ludlow zagen we dat dit ook al een halve ghost town was, veel leegstaande, vervallen en dichtgetimmerde gebouwen. Het enige wat er wel goed uit zag was een coffee shop en een tankstation. Het motel wat er was zag er nou ook niet zo aanlokkelijk uit. We hebben dus alleen wat te drinken en eten gehaald en besloten om door te rijden naar Barstow waar de keus veel groter was. Maar…..we komen dan eerst langs Newberry Springs waar het Bagdad Café is. En dat gaat wel even tijd kosten maar ja, het maakt ook niets uit hoe laat we in Barstow zijn! We hebben morgen dan ruimschoots de tijd om daar rond te kijken voor we naar Victorville gaan.

Was heel gaaf om het Bagdad Café live te zien en we zagen nu dat Willem van de foto’s af het schaalmodel zo goed gemaakt had! We gingen naar binnen en helaas was de eigenaresse niet aanwezig. Die was aan het winkelen in Barstow. De man die er wel was, liep met Willem naar buiten om naar het model te kijken en die vond hem zeer gedetailleerd. Willem heeft het model later naar binnen gehaald en er zat nog iemand en die vond hem awesome and very detailed! Ging gelijk foto’s maken met zijn gsm.

Er kwamen iets later nog een man en een vrouw binnen en die man zei: “when Andrea (Andrea Pruett, de eigenaresse) sees that, she definitely wants to have it”. Hij zei ook dat hij nog nooit zo’n goede maquette van het café had gezien, heel leuk om te horen. We hadden al verteld dat dit model naar het Route 66 Museum in Victorville ging maar hij ging haar toch bellen en Willem heeft haar ook nog gesproken. Ze wou het model kopen en zei dat er zoveel mensen van over de hele wereld naar het Bagdad Café kwamen, dat dit eigenlijk ook een museum was. Kan helaas niet want we hebben dit model al gedoneerd aan het museum in Victorville en ze verwachten ons morgen. We sturen wel foto’s en ze kunnen in Victorville gaan kijken.

We kwamen pas laat aan in Barstow maar vonden snel een hotel, het Best Western Plus Desert Villa Inn. We zijn toch tot de ontdekking gekomen dat de Best Western hotels/motels net even wat beter zijn dan de andere ketens. De kamers zijn ruim en schoon en zoals ik al eerder zei, prijs-kwaliteit verhouding is zeer goed. We hebben geen honger en halen alleen een klein hapje en een Mocha Frappé bij de McDonald’s. Weer een mooie dag vandaag, nog wel heet, 47 graden en een harde wind. We zijn aardig gezandstraald!




   

Bekijk hier de foto's!

Dag 16 Las Vegas - Needles

Needles, CA

Verslag:

Het was leuk Las Vegas maar wij vinden toch allebei die grote hotels eigenlijk niets! Géén koffie op de kamer dus naar beneden om koffie en wat te eten te halen. Weer naar de kamer, ontbijten en dan bellen voor het ophalen van je bagage, uitchecken, auto laten halen……gaat allemaal wel snel hoor maar laag motelletje met auto voor de deur, heerlijk! Je kan dan zelf bepalen wat je uit de auto haalt en wanneer en ook makkelijker als je weg wil met de auto! Maar nogmaals, Las Vegas was weer heel gaaf!

Vanaf Las Vegas rijden we naar Needles waar we gaan beginnen aan de Route 66. We tanken en halen ijs in één van de voorstadje van Las Vegas en besloten hier spontaan om eerst naar Kingman in Arizona te rijden en van daar af naar Needles. Niets veranderlijker dan Willem en Monique!! We rijden dus wederom over de Hoover Dam, wisten we gisteren ook niet, en vlak daarna zitten we in Arizona. Het is dus tijdelijk een uurtje vroeger! Bij Dolan Springs zagen we een auto sloperij en we konden een aantal hele gave auto’s zien. Toch weer even stoppen en foto’s maken, weliswaar weer door een hek maar toch weer leuke plaatjes.

Van een afstand zagen we de rook al van de branden die door blikseminslag waren ontstaan in de Kingman area. Je zag een rare donkere lucht door alle rook. We hadden al op het journaal gehoord dat er veel “wild fires” waren, ook bij Phoenix. Daar zijn 19 brandweermannen om het leven gekomen, vreselijk en ze waren ook allemaal nog zo jong, gemiddelde leeftijd was 22 jaar! In Kingman zijn we even in het Powerhouse Route 66 Information Center geweest en hebben daarna bij Mr. D’z, een leuke diner, een heerlijke milkshake gedronken en wat gegeten.

Wij hadden waarschijnlijk ook last van de branden want we wilden via Cool Springs en Oatman, dus over de Route 66, naar Needles rijden. We konden Cool Springs bereiken, was heel gaaf om dit weer te zien al was de eigenaar helaas niet aanwezig. Was erg jammer, hij wil zo graag dat Willem ook een maquette maakt van zijn pand. Veel foto’s gemaakt nu dus wie weet! We konden ook Ed’s Camp nog bekijken en daarna zijn we terug gegaan want de weg was voor Oatman geblokkeerd. Weten niet of dat ook door die branden kwam maar was wel vervelend. Moesten een heel eind terug en dan via de I-40, de snelweg.

We komen weer in Californië en kort daarna zien een afslag naar de Route 66, die pakken we natuurlijk! Helaas, na een klein stukje is het ineens op het ho-ijzer trappen want de weg houdt op. Er is een enorme berg oud asfalt en een grote leegte naar de overkant. We zijn bij Topock en daar zou een oude brug zijn, misschien heeft die hier wel gelegen. Dat kunnen we ons niet meer herinneren, we zijn hier een aantal jaar geleden al eens geweest. Dus weer terug naar de I-40 tot 4,5 mijl voor Needles. Daar zien we weer een afslag en ja, nu gaat het wel goed en komen we via de Route 66 in Needles aan.

In Needles doen ze best veel om de Route 66 te laten zien, er zijn veel muurschilderingen, hotels en motels, winkels en garage die leuke signs hebben en er zijn ook regelmatig Route 66 signs op het wegdek te vinden. Needles was vroeger een pleisterplaats van mijnwerkers en spoorwegbouwers, jagers en ranchers. Needles is één van de oudste nederzettingen in de Mojave-woestijn en trouwens ook één van de heetste stadjes in de VS. Het is ruim 43 graden en het is al laat in de middag!

We schieten niet echt op want we stoppen weer om de 100 meter om foto’s te maken. Maar uiteindelijk komen we bij het hotel, een Best Western. Gelukkig weer een kamer beneden en die ziet er ook heel goed uit. Toen we gegeten hadden in het Juice’s Famous River Café zagen we dat er een aantal brandweerlui ook in dit hotel sliepen. Misschien waren die ook wel aan het blussen geweest in de Black Mountains! Nu nog even het Bagdad Café verder in elkaar zetten want daar komen we morgen langs en dan…….slapen, was weer een lange maar gave en warme dag!

Bekijk hier de foto's!

Dag 13 Death Valley National Park

Death Valley, CA

Verslag:

Vandaag gaan we Death Valley verder bekijken. Het is vanochtend om acht uur al 31 graden dus dat beloofd wat vandaag! We reden al vroeg het park in en onze eerste stop was bij Furnace Creek. We zitten hier op -190 feet (= -58 meter) en het is hier al 46 graden. In de General Store hebben we koude ijskoffie gehaald en die lekker in de schaduw opgedronken. We zagen voor Furnace Creek een man staan met een enorme camera en later kwamen we erachter dat hij van Weather Channel was. We kwamen hem op allerlei plaatsen tegen. En er waren meer cameramensen in het park. Is allemaal voor het te verwachten hitterecord van dit weekend. Het record staat op 56,7 graden maar er is twijfel of dit verbroken zal worden.

Vervolgens rijden we door naar het Badwater Basin. Als je er naar toe rijdt, dan rij je al langs een enorme zoutvlakte. De beste plek om deze zoutvlakte te bekijken is bij het Badwater Basin. Er zijn hier een aantal vlonders aangelegd waardoor je er makkelijk een stukje in kan lopen. Op een bordje staat aangegeven dat het Badwater Basin zich op 85,5 meter beneden zeeniveau bevindt; het exacte laagste punt (86 meter) ligt echter niet op deze plek, maar enkele kilometers verder op de vlakte. Het is het laagste punt op het westelijk halfrond. Ergens op de rotswand naast de weg is een bordje aangebracht, waarop het SEA LEVEL wordt aangegeven. In het Badwater Basin vormt zich na een regenbui een groot en heel ondiep meer. Het gebied droogt nooit helemaal op, er leeft hier zelfs een unieke vissoort, de Death Valley pupfish.

Bij Badwater zagen we trouwens weer de cameraman van Weather Channel en die was een man aan het interviewen. Heel leuk was dat die man een hond bij zich had met schoentjes aan. Heel slim want de grond is hier zo heet dat je er volgens ons gewoon een eitje op kan bakken! Jammer dat we géén eieren bij ons hebben om het te proberen. We rijden weer terug en komen dan bij een onverharde weg van ruim 1 mijl lang. Aan het eind ervan is Devil's Golf Course, een uitgestrekte vlakte zonder plantengroei. De oppervlakte is scherp en erg ongelijk, vol met holtes en zoutpilaren die soms wel 30 centimeter hoog zijn. Een heel vreemd gebied om te zien want je kan er alleen naar kijken, er over lopen is onmogelijk.

Weer verderop begint een 9 mijl lange eenrichtingsweg genaamd de Artist’s Drive. De weg is smal, zit vol soms erg scherpe bochten en heeft veel hoogteverschillen. Je ziet hier rotsen in allerlei kleuren (roze, groen, paars, bruin, zwart), bewijsstukken van de meest heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgevonden. De meest fotogenieke plek is Artist's Palette, je ziet hier zoals de naam al doet vermoeden, een palet aan kleuren in de bergen. Het is echt geweldig mooi! Tijdens het laatste gedeelte van de rit gaat de weg vooral omhoog, worden de bergen steeds zwarter en heb je een prachtig uitzicht over de zoutvlakte in het westen. Ondanks de hitte hebben we toch nog wel veel gezien van Death Valley. Ik heb niet alles omschreven, alleen een paar highlights. Het is een wonderlijke en mooie omgeving.

We zijn hierna terug gegaan naar Beatty en hebben hier een beetje rond gekeken. Het is een heel klein stadje en wij vonden het een erg vreemd stadje. Er stonden maar twee normale huizen en voor de rest was het net een kamp. Allemaal een soort woonwagens en ook veel dichtgetimmerde woningen en winkels. En de hoofdweg zag er redelijk uit maar als je zijstraten inging dan lag er ook veel rommel. Er zijn hier dan wel een paar motels maar een normale supermarkt is niet te vinden. Er was een tankstation waar ze wat hadden en een soort supermarkt-keet op een RV-camping maar die was meer dicht dan open! Maar ons motel was prima en eten bij Denny’s was ook heerlijk.

Nabrander: in Death Valley zagen we constant testauto’s rondrijden, hybride wagens. We zijn er een stuk of vijf tegengekomen. En Death Valley wordt ook gebruikt als testgebied voor straaljagers. Gisteren schrokken we ons rot toen er één heel laag overvloog, wat een herrie!!! Tot slot; de hoogste temperatuur vandaag was 50,6 graden, niet normaal hé!!!

Bekijk hier de foto's!

Dag 11 Lone Pine

Alabama Hills, CA

Verslag:

Vandaag een rustige dag, we gaan Lone Pine en omgeving een beetje bekijken en in ieder geval naar de Alabama Hills. Deze heuvels zijn op een gegeven moment ontdekt door Hollywood en er zijn heel wat films opgenomen en ook in series als Rawhide zijn ze te zien. Maar eerst een heerlijk hot breakfast! En dat was ook echt lekker, er waren o.a. omeletjes, pancakes en toast. Een goede start van de dag en we gingen dan ook voldaan op pad.

We hadden gisteren al gezien waar de Whitney Portal Road was, die gaat helemaal door tot vlakbij Mount Whitney en ook naar de Alabama Hills. We rijden eerst deze weg helemaal af en dat is al heel mooi. Je gaat echt flink omhoog en aan het einde is een parkeerplaats en er is dan een mooi zicht op Mount Whitney. Dit is de hoogste berg van de 48 aaneengesloten staten van de USA. De berg is 4.418 meter hoog en onderdeel van Sequoia National Park. Er is een trail zodat je er echt naar toe kan maar die slaan we maar even over! Er is ook een mooie waterval die uitkomt in een heel rotsig watertje. Er vliegen allemaal prachtige, grote vlinders rond maar helaas gaan ze niet even ergens zitten dus geen foto’s van kunnen maken!

Je moet dezelfde weg weer terug en je hebt dan een heel goed uitzicht op de Alabama Hills. We rijden hier aangekomen de Movie Road op, het is een onverharde weg maar zeer goed te rijden. Er zijn ook diverse zijweggetjes die je dieper de heuvels invoeren en die pakken we bijna allemaal. Het is een wonderlijk rotslandschap, je ziet hier een opeenstapeling van gladde, ronde rotsen die miljoenen jaren oud zijn. Water- en winderosie hebben in combinatie met de schurende werking van zand gezorgd voor de vreemde vormen van de rotsen. Er zijn ook diverse arches te zien. We hebben hier echt enorm lopen genieten! De kartelige, hoge pieken van de Sierra Nevada op de achtergrond en de strak blauwe lucht die er vandaag was, vormden trouwens een mooi en scherp contrast met de Alabama Hills.

Terug in Lone Pine hebben we eerst bij een aantal kleine winkeltjes gekeken, één met Western kleding en aanverwante artikelen en een souvenir winkel. Toen wat te drinken gehaald bij een saloon en lekker buiten op een bankje opgedronken. Door al dat stof van de Alabama Hills hadden we vreselijke dorst gekregen! We hebben wat gegeten bij de McDonalds en zijn daarna naar een meer gereden wat we van bovenaf hadden gezien. Heerlijk rustig daar en even zitten genieten van een paar rond cirkelende roofvogels en een vogel die lekker aan het badderen was in het meer!

We hadden vlakbij ons motel een film museum gezien en besloten om dat te gaan bekijken. Het was echt een leuk museum, heel sfeervol! Er hingen heel veel filmposters, er waren vitrines met attributen uit films, er stonden een paar huifkarren en oude auto’s en er was kleding te zien die gedragen was door sterren als Audrey Hepburn en John Wayne. Dit museum was ook zeker de moeite waard. En we sloten deze dag af met een heerlijke Filet Mignon bij Seasons! Morgen naar Death Valley waar het ongetwijfeld nog warmer is dan hier (38 graden).

Bekijk hier de foto's!

Dag 10 El Portal - Lone Pine

Verslag:

We staan vandaag vroeg op want vandaag hebben we een wat langere rit voor de boeg. Geen ontbijt hier dus na het uitchecken rijden we naar een winkel die 6 mijl verderop ligt. Hier halen we lekkere dingen voor onderweg, ze hebben hier heel veel verse dingen. Ongelooflijk, want het is in ‘the middle of nowhere’. Moeten haast wel veel zelf maken! We rijden al heel vroeg Yosemite weer in en als we net de Tioga Pass Road oprijden, begint het weer te regenen. Niet echt hard, meer zo’n miezer regentje, maar toch niet fijn!

We rijden dezelfde weg terug als gisteren maar dat kwam gewoonweg voor de route beter uit. Af en toe komt de zon er een beetje door en op een gegeven moment is het droog en wonder boven wonder, bleef dat het ook! De Tioga Road is zo onwijs mooi en je hebt soms geweldige uitzichtpunten. We kunnen nu gelukkig wat meer foto’s maken als gisteren! Bij de Tuolumne Meadows zagen we ineens drie Mule Deers lekker staan grazen. Natuurlijk gelijk de auto geparkeerd en foto’s gaan maken. Ze lieten ons aardig dichtbij komen en ze renden ook niet weg maar liepen op hun gemak een stukje verder bij ons vandaan. Helemaal geweldig!

Nog ruim voor de middag rijden we Yosemite uit. Nu op weg naar Lone Pine, een rit van ca. drie uur over de US-395. Wij doen er natuurlijk langer over want we stoppen heel vaak! Maar dat geeft niets, we hebben vakantie. In Mammoth Lake is de eerste stop, we kijken hier even bij Schat’s Bakery. Deze zaak is van een Nederlander die in 1957 vanuit Utrecht naar de USA is geëmigreerd. Hij heeft ondertussen meerder zaken, zoals bijvoorbeeld ook in Bishop waar we ook langs komen. En we zien een McDonald’s en jullie raden nooit wat we hier gehaald hebben!!

In Bishop zagen we inderdaad weer een Schat’s Bakery, dit is de eerste zaak die hij heeft geopend en het is ook een hele leuke zaak. We hebben hier bij de Kmart even lopen rondkijken en een paar T-shirts voor Willem gekocht en een spijkerbroek voor mij. Is een stuk goedkoper als bij ons en het is echt geen slechte kwaliteit. Bekende merken zijn hier ook veel voordeliger. En toen door naar Lone Pine waar we laat in de middag aankomen. Lone Pine ziet er leuk uit, niet heel groot maar we zien al gelijk diverse eetgelegenheden. Dat is heel belangrijk, je moet een beetje keus hebben!

Het motel, een Best Western, is prima. Alle kamers zijn hier beneden en onze kamer ziet er echt heel goed uit. Heerlijk ruim en ja, toch wat extra comfort, prijs-kwaliteit verhouding is erg goed! En....een internetverbinding, die hadden we gisteren niet! We hebben dus eerst even het verslag van gisteren geplaatst. Daarna lekker gegeten bij Seasons. De temperatuur is nu trouwens een stuk hoger dan de afgelopen dagen. We zijn vandaag van 8 graden naar 35,5 graden gegaan, een heel verschil!!

Bekijk hier de foto's!

Dag 09 Lee Vining - El Portal

Yosemite National Park, CA

Verslag:

We hebben vanmorgen eerst lekker ontbeten bij het Garden House Café wat bij het hotel lag. We werden daar nog aangesproken door een man, zijn ouders kwamen uit Nederland maar hij was hier geboren en getrouwd met een vrouw uit San Francisco. Hij sprak nog erg goed Nederlands met af en toe een beetje Engels er tussendoor. Vervolgens tank weer volgegooid en op pad.

We waren al bijna de Tioga Pass Road op gereden toen we besloten om nog even naar Mono Lake te rijden, en dat was maar goed ook! Willem zag een zijweggetje en toen ineens zagen we staan dat hier de South Tufa Area was. En zoals ik op internet had gevonden, waren hier de mooiste tufa’s (kalksteentorens) te zien. Het was echt schitterend wat we hier zagen, hele grote tufa’s in het water maar ook op het land. En er waren ontzettend veel vogels te zien ook. Echt geweldig dat we dit gezien hebben, de natuur kan toch maar wonderlijke dingen creëren.

We rijden dan nu echt naar Yosemite National Park via de Tioga Pass Entrance. De Tioga Road loopt van oost naar west door het park en is de hoogst gelegen weg in de VS. We hebben alleen de pech dat toen we Yosemite inreden, het begon te regenen en dat is het helaas ook zo goed als de hele dag blijven doen! Maar goed, het is een ontzettend mooie weg om te rijden. Je komt langs mooie weiden, grote meren, watervallen waaronder twee van de hoogste ter wereld en enorm hoge bergen.

Soms is het bijna droog en kunnen we de auto uit om van het uitzicht te genieten. De Yosemite Valley waar we komen voor we naar ons motel gaan, is een door een gletsjer gevormde vallei met aan de ene kant Half Dome (een 670 m hoge rots, de steilste in de VS) en aan de andere kant El Capitan, een 900 m hoog blok graniet. Het was weer droog dus we konden hier even goed kijken. Er was wel wat laag hangende bewolking maar we konden ze toch redelijk goed zien.

Het reeds geboekte motel in El Portal is heel leuk, het is een vrij groot complex met allemaal units van twee verdiepingen. Midden tussen de bergen en op een restaurant, een bar en gift shop na is er niets. We vinden dat helemaal niet erg, het is hier prachtig en gelukkig ook niet koud meer. Het is ongeveer 18 graden dus best uit te houden. We konden tot ’s avonds laat buiten zitten zonder te bibberen!

Bekijk hier de foto's!

Dag 08 Reno - Lee Vining

Bodie State Historic Park, CA

Verslag:

We checken vanmorgen al vroeg uit. In het casino zitten nu al of nog steeds mensen te gokken. Wat dat betreft lijkt het Las Vegas wel waar ook alles 24 uur per dag door gaat. Willem zet nog even de boog van “Reno, The Biggest Little City in the World” op de foto voor we vertrekken, die hadden we gisteren gemist. We tanken, halen koffie, verse donutsen en ijs en gaan op weg naar Lee Vining. We komen door Carson City waar zo te zien ook de nodige casino’s zitten. Vervolgens door Minden en Gardnerville. Hier zien we een leuke plymouth staan, leek van een afstand mooier dan die was maar toch leuk.

En dan rijden we Californië weer in, door de Agricultural Control,dat is altijd zo als je deze staat in gaat. We mogen zo doorrijden, ze kijken geen eens. Bridgeport, de volgende plaats, ziet er ook leuk uit. Al die plaatsjes hebben een beetje een western sfeertje. We kijken hier even rond, paar leuke winkeltjes. Ongeveer 6 mijl buiten Bridgeport zien we de zijweg die ons naar Bodie gaat brengen. Het enige wat erg jammer is, is dat de lucht vandaag helemaal dicht zit en de temperatuur is ook een stuk lager (ca. 15 graden). We hadden alle dagen zo’n mooie blauwe lucht wat ontzettend mooi is op foto’s. Helaas moeten we het er mee doen.

Bodie, een verlaten goudzoekersstad oftewel een ‘ghost town’. Van de oorspronkelijke bebouwing is nog ca. 5% in tact. Er staan nog ongeveer 200 gebouwen en Bodie is daarmee een van de best bewaarde spookstadjes van de VS. Onze fototoestellen hebben hier overuren gemaakt! Het was echt zo gaaf, nog veel groter dan dat we hadden verwacht. Bij heel veel gebouwen kon je naar binnen kijken, er stond soms nog meubilair in met een dikke laag stof er op! Verder enkele autowrakken, veel oude apparaten die met de mijnbouw te maken hadden. Het was allemaal heel authentiek. Ook het laatste stuk van de weg trouwens, 3 mijl onverharde weg, je werd flink door elkaar geschud! Wij vonden dit allebei AWESOME!

Daarna rijden we door richting Lee Vining, hier overnachten we ook. We komen dan langs Mono Lake. Dit meer is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan en is een van de oudste meren van de VS. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km2. Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd. We stoppen op een plaats waar je heel makkelijk naar het meer toe kon lopen. Er is hier een kolonie van de California Seagull, die maken toch een herrie! We lopen een stukje langs het meer, de grond is heel vreemd. Vrij zacht onder je voeten. Er zijn hier wel wat tufa’s maar niet van die hoge. Hopelijk kunnen we die morgen vinden

We hebben een motel geboekt wat niet ver van het meer af ligt en eenmaal in Lee Vining, hebben we het snel gevonden. We hebben een kamer beneden en die is heel groot.’Het motel ziet er ook erg goed uit, veel groen en bloemen er om heen. Na even installeren en relaxen, gaan we eten in een restaurant wat vlakbij is. Het is een aanrader van de receptionist en weer een goede! Het is Broke Mikes Bar-B-Q, we eten hier een heerlijke top sirloin steak. Eenmaal terug in het motel hebben we nog kunnen zien op tv hoe een man over de Grand Canyon liep over een kabel, echt ongelooflijk. Helemaal zonder enige vorm van veiligheid, als hij zou vallen, dan zou hij het niet overleefd hebben! En toen we even buiten stonden, kwam er een man naar ons toe en die zei dat er een hele bijzondere maan was. Was inderdaad heel mooi, er zat een hele mooie band om heen. Weer echt genoten vandaag!!


NB Als bonus voor vandaag zag Willem ineens laat op de avond een wasbeer vlak bij onze kamer zitten. Was helemaal niet bang voor ons en zat ons gewoon een beetje aan te kijken, was zo gaaf!!!

Bekijk hier de foto's!

Dag 06 Redding - Susanville

Lassen Volcanic National Park, CA

Verslag:
Het is vanmorgen al aardig warm in Redding, 27 graden! Eerst boodschappen gedaan bij Safeway en toen op pad. We rijden vandaag een weg die dwars door Lassen Volcanic National Park loopt en de geplande eindbestemming is Chester. Maar eerst komen we door Shingletown, Hier is de grootste Totem Pole van Noord Amerika te vinden. Deze is gemaakt door John Welch, volledig uitgesneden uit een 340 jaar oude Sugar Pine. De Totem Pole is ruim 18 meter hoog. Het is een waar kunstwerk! We zagen ook een marktje en hebben hier even gekeken maar het waren voornamelijk boeken. Wij dachten eerst dat het een yard sale was en daar kan je soms best leuke dingen weghalen.

We zijn al lekker vroeg in Lassen Volcanic, een National Park sinds 1916. Het is hier een stukje kouder, 16 graden, we zitten ook al aardig hoog. We gaan eerst naar het Visitor Center en kijken een film over het park. Wat informatie over het park: het meest in het oog springende kenmerk in het park is de Lassen Peak, een 3181 meter hoge kegelvulkaan en de meest zuidelijke vulkaan in het Cascadegebergte. Door een reeks uitbarstingen van 1914 tot en met 1921, veranderde het landschap drastisch. Het gebied rondom Lassen kent vele actieve, borrelende slikbronnen, stinkende fumaroles en kokende geisers. Lassen Volcanic National Park is een van de weinige plaatsen ter wereld waar alle vier types vulkanen worden aangetroffen: de lavakoepel, schildvulkaan, slakkenkegel en stratovulkaan. Ze houden alle activiteit van de vulkanen heel goed in de gaten want een nieuwe uitbarsting is niet uitgesloten!

We rijden vervolgens het park in, de weg slingert door het park en is 30 mijl lang. We stoppen bij allerlei punten maar het enige wat je hier kunt doen is hiken en dat gaat nu even niet. Maar we komen niets te kort, het is een prachtige weg en we blijven flink stijgen. We zitten net na de middag op 8511 ft (2594 m) hoog en het is nog maar 11 graden! We zitten nu ook midden in de sneeuw. Hier hebben we heel goed zicht op Lassen Peak. We komen nog langs een aantal meren, het water heeft een schitterende blauwe kleur. We dalen nu weer flink. Als laatste komen we langs een gebied waar je gelijk de lavalucht rook. Ze zijn hier aardig aan het werk om het beter toegankelijk te maken voor publiek maar daardoor zien we nu niet veel. Een enkele borrelde en stinkende modderpoel en hier en daar wat damp van putten waar je niet bij kon komen. Maar al met al was het een leuk park.

We komen in Chester aan en zien al gelijk dat dit niet echt een grote plaats is, zien wel een aantal hotels maar geen echte restaurants. Het is nog vroeg dus we besluiten om door te rijden naar Susanville wat een grotere plaats is en via de tomtom zagen we dat daar veel meer hotels zaten. We nemen een kamer in het Best Western Trailside Inn, geweldige kamer. Alles ziet er als nieuw uit, ook het sanitair. Toch een heel verschil met Americas Best Value Inn waar we gister zaten, was ook niet slecht hoor maar sanitair was oud evenals het meubilair. Even bij de Walmart die aan de overkant lag, lopen snuffelen en daarna bij een Mexicaan gegeten. We sluiten deze dag weer voldaan af!

Bekijk hier de foto's!

Dag 05 Eureka - Redding

The Sundial Bridge at Turtle Bay, Redding CA

Verslag:
Vanmorgen eerst een beetje rondgekeken in Eureka, een plaats met een leuke ‘Old Town’. Er staan veel Victoriaanse huizen waarvan Carson Mansion de meest bekende is. Het is wellicht het meest spectaculaire Victoriaanse huis in de VS, gebouwd tussen 1884-1886. Er tegenover stond nog een hele mooie, de Pink Lady, die vonden wij allebei echt gaaf. We zien wel veel zwervers in Eureka, blijft toch triest om te zien. Je ziet ze in prullenbakken graven naar wat te eten of zo, maar ja….we kunnen er ook niets aan doen!

Weg van de kust vandaag! We rijden naar Redding waar we willen overnachten. Maar eerst nog een klein stukje langs de Pacific Ocean en dan bij Arcata de bergen in. Het is weer een schitterende weg, heel veel groen en lekker rustig. In Willow Creek is het ‘Bigfoot Museum’, we gaan hier kijken al geloven wij niet dat ze bestaan! Heel klein museum waar naast allerlei attributen uit het mijnbouw verleden van de plaats een ruimte is waar artikelen uit bladen en voetafdrukken van sasquatch te zien zijn. Er staat ook een tv waar een film getoond wordt van iemand die ooit een sasquatch gezien heeft. Je ziet inderdaad iets groots lopen maar toch, we geloven het niet!

Verder komen we, wat wij altijd leuk vinden, nog een ghost town tegen, Helena. Er staan maar een handjevol huizen dus nooit een drukke boel geweest. In Weaversville hebben we een beetje rondgelopen, bij een antiekzaakje gekeken en ja….een beadstore! Is een groot woord want ze verkochten van alles maar ook wat kralen en attributen om sieraden te maken. Zag niet echt bijzondere dingen, alleen een boekje gekocht.

We komen laat in de middag aan in Redding en gaan als eerste op zoek naar een motel. Een kamer gevonden in de Ponderosa Inn, weer van Americas Best Value Inn. Wat ouder maar prima kamer. Vervolgens gaan we naar het Turtle Bay Exploration Park waar een hele aparte brug is te zien. De Sundial Bridge is een tuibrug voor fietsers en voetgangers over de Sacramento River. De brug is ontworpen door de Spaanse architect Santiago Calatrava en werd op 4 juli 2004 (op Independence Day) geopend. De brug verbindt de twee delen van het Turtle Bay Exploration Park, een museumcomplex met onder meer een botanische tuin. Echt een hele mooie en aparte brug om te zien!

Het is weer tijd om te eten en we gaan op zoek naar een restaurant maar na een paar mislukte pogingen (rare zaken of niet te vinden), hadden we zo iets van, we hebben eigenlijk helemaal niet zo veel trek! We zijn naar een supermarkt gegaan en hebben allemaal lekkere dingen gehaald en hebben lekker zitten eten op onze kamer. Af en toe even buiten gezeten, was nu heerlijk buiten. Vandaag was het even schrikken, was ineens over de 30 graden! Best warm na die dagen langs de kust met 15 à 16 graden!

Bekijk hier de foto's!

Dag 04 Fort Bragg - Eureka

Avenue of the Giants, CA

Verslag:

Na een ontbijtje gaan we eerst kijken of we Glass Beach kunnen bereiken. Glass Beach is een strand in het MacKerricher State Park. Glass Beach is ontstaan door het jarenlange storten van afval op een deel van de kuststrook ten noorden van het dorp. Door de jaren heen heeft men meermalen getracht het terrein op te ruimen. In de decennia na 1967 reinigden de beukende golven het strand. Het weggegooide glas verweerde tot kleine, gladde, gekleurde snuisterijen. We zitten er vlak bij hoorden we van de receptioniste. Zij vertelde ons ook dat er helaas niet veel meer van over is. Voordat het een State Park werd hebben locals en toeristen jarenlang het strand geplunderd. Locals gingen met tassen vol weg, leuk voor in achtertuin! Ook werd het glas gebruikt om sieraden van te maken die dan weer verkocht werden aan toeristen. Ze had zelf ook een potje staan met stukjes en ik kreeg er één van haar! We konden het goed bereiken en inderdaad was er nog maar weinig te zien, alleen allemaal kleine stukjes. En hoewel het niet mag, zijn er wel een paar stukjes in mijn tas terecht gekomen!! Maar we zagen ook mensen met zeven zitten om glas te vinden dus we schaamden ons niet.

Verder langs de kust door allerlei kleine plaatsjes, nog een keer een strandje op….heerlijk! Even voorbij Inglewood kwamen we op “the long and winding road”, een weg van 22 mijl die zich al kronkelend een weg baande naar Garberville. Een schitterende weg door de bergen en we kregen nog een bonus ook! We zagen ineens een klein hertje langs de kant van de weg staan, helemaal geweldig. Stond lekker te grazen maar we konden niet dichtbij komen, vluchtte gelijk weg! Bij Legett nog naar de World famous drive thru tree geweest. Een enorme Coast Redwood, Chandelier Tree, van 315 ft hoog en met een doorsnede van 21 ft. Willem reed er doorheen en ik heb foto’s gemaakt. Hij vond het wel eng en dat kan ik me voorstellen, maar ging helemaal goed. Verderop was zo’n Coast Redwood waar zelfs een huis in was, maar was helaas niet van binnen te bekijken.

Bij Garberville pakken we de ‘Avenue of the Giants’. Deze weg doorkruist het Humboldt Redwoods State Park van noord naar zuid over een afstand van 32 mijl. Je ziet hier diverse prachtige bossen met immens grote Coast Redwoods. Op sommige plaatsen staan de bomen zo dicht bij elkaar, dat het zonlicht er haast niet doorheen komt! We hebben onze ogen uitgekeken hier, wat een enorme bomen zijn dat zeg! Er waren er bij waar je in kon gaan staan, waren helemaal uitgesleten. Ook als je stammen zag liggen, was het geweldig om te zien hoe groot die waren. Daar kan je aardig wat planken uithalen!

We willen overnachten in Eureka maar het viel nog niet mee om daar een hotel/motel te vinden! Of het was vol of het was hartstikke duur! Uiteindelijk een kamer gevonden in een Americas Best Value Inn voor een hele goede prijs. Grote, nette kamer en weer lekker beneden. We zijn gaan eten bij Applebees. Was goed maar er ging wel iets fout. We zaten ons voorgerecht nog te eten en toen wou ze ons hoofdgerecht al neerzetten! Beetje vreemd en we herinnerden ons ineens dat dat een aantal jaar geleden ook gebeurt was! Voortaan maar geen voorgerecht meer nemen bij Applebees want dat schijnt maar niet goed te kunnen gaan. Maar zoals ik al zei, wel lekker gegeten! Weer veel gezien vandaag, we gaan weer voldaan slapen!

Bekijk hier de foto's!

Dag 03 San Francisco - Fort Brag

Glass Beach, Fort Bragg CA

Verslag:

We rijden vandaag naar Fort Brag via de kustweg, de US-1 maar we komen eerst over de beroemde Golden Gate Bridge. Gisteren hebben we al foto’s gemaakt maar toen was er wel aardig wat bewolking en was de brug niet helemaal te zien. Nu was er geen wolkje te zien en was de Golden Gate in haar volle glorie te bewonderen! Vanaf twee verschillende plekken hebben we mooie plaatjes kunnen schieten.

De US-1 is een tweebaansweg die langs de Pacific Ocean loopt. Het is een prachtige weg die zich al kronkelend een weg baant door schitterende landschappen. We komen door duinen, berglandschappen, bossen, kleine steden….wij vinden dit wel wat!! Het is ook lekker rustig, je komt niet veel verkeer tegen. Je komt eerst door een hele groene strook waar je langs moerasachtige grond rijdt waar heel veel watervogels te zien zijn zoals witte reigers,

Voorbij Bodega Bay kom je dichter langs de kust te rijden maar ook hier is het nog klimmen en dalen. De kust is erg rotsachtig maar er zijn hier en daar wel strandjes. Veel zijn niet te bereiken of je moet een flinke klim maken. Bij Muir Woods kon je er wel redelijk makkelijk opkomen wat we ook even gedaan hebben. Het is nog wel fris en er staat een stevige wind maar het is toch even lekker. De lucht was eigenlijk de hele dag prachtig blauw maar nabij Bodega Bay veranderde dit. Het was echt heel grauw en grijs. Na een tijdje veranderde dit wel weer want dan was het toch wel een stuk lekkerder en zag alles er veel leuker uit.

We hebben bij Sea Ranch nog een hele aparte kapel bekeken. Hadden we al op internet gezien en het was ook echt een heel kunstig gebouwd kapelletje. Bij een paar plaatsjes verder was ‘Jurassic Park’. Iemand vond het leuk om dinosaurussen te maken van staalplaat. Ze zagen er echt heel goed uit! Nog regelmatig gestopt bij mooie uitzichtpunten die er genoeg waren.

In Fort Brag was een grote keuze aan hotels, we hebben een kamer in een Best Western genomen. Heel mooi en groot met een patio met uitzicht op de Pacific Ocean, wat wil je nou nog meer. Heerlijk gegeten bij een restaurant wat ook uitzicht had op de oceaan. Onder het eten de zon in de zee zien zakken en een stroomstoring meegemaakt. De computer was uitgevallen en alles werd daardoor geregeld. Gelukkig konden we contant betalen want met een creditcard ging ook niet. Was weer een heerlijke dag vandaag alleen de temperatuur zou nog iets omhoog mogen (tussen de 15 en 17 graden vandaag).

NB: Glass Beach gaan we morgen bekijken!

Bekijk hier de foto's!

Dag 02 San Francisco

Alcatraz Island, San Francisco CA

Verslag:

Vanmorgen al weer voor dag en dauw wakker, om kwart voor zes en Willem zelfs nog eerder! Hij had al ontdekt dat de Golden Gate weg was! Gelukkig was die later weer terug, maar dit maakten we vaker mee vandaag. Bakkie gemaakt en lekker rustig wakker geworden. Daarna zijn we de straat opgegaan om een taxi aan te houden die ons naar pier 33 moest brengen. Vanaf daar varen de ferryboten naar Alcatraz Island. Dit eiland in de baai van San Francisco is vooral bekend vanwege de gelijknamige zwaar beveiligde gevangenis die daar was gevestigd. De gevangenis is in gebruik geweest van 1934 tot 1964. Al Capone, de gangster uit Chicago, is de meest bekende gevangene van Alcatraz.

We waren ruim op tijd bij pier 33 en hebben nog een beetje in het zonnetje gezeten, het was best lekker, een graad of 18. Boarden begon op tijd en nadat we drie keer onze ticket hadden laten zien en de verplichte foto (2 stuks voor $ 22,00 die we er echt niet voor betalen!) hadden we een mooi plekje aan boord. Pilletje wat ik van Hennie had gekregen, werkte perfect want ik heb nergens last van gehad. Het was niet ver maar de deining blijft hetzelfde en daar kan ik slecht tegen. Al heel veel foto’s gezien van het eiland en het was heel gaaf om het nu echt te zien. We hoorden dat de totale afstand naar het Cellhouse een kwart mijl was. Is toch te doen als ik het rustig aan doe en het was de moeite waard om een paar zere voeten voor te krijgen!

Je kon lekker rondkijken in je eigen tempo en we hebben heel wat foto’s gemaakt voordat we eindelijk bij het Cellhouse kwamen. Hier kregen we een Audio Tour in het Nederlands. Heel leuk en interessant, je kreeg erg veel informatie over hoe het leven was in de gevangenis. Een paar wetenswaardigheden:
• de exacte locatie van de cel van Al Capone is onbekend;
• Robert Stroud, “the Birdman of Alcatraz”, heeft op Alcatraz nooit vogels gehad;
• de gevangenis heeft nooit vol gezeten, er waren 336 cellen beschikbaar maar daarvan zijn er maar 260 gebruikt;
• er waren geen executies op Alcatraz hoewel er wel vijf zelfmoorden en acht moorden zijn gepleegd.
Sinds 1972 wordt Alcatraz beheerd door de National Park Service, het is nu onderdeel van de Golden Gate National Recreation Area. Dit was zeker een bezoek waard en we zijn blij dat we dit gedaan hebben.

We zijn nog even naar pier 39 geweest en hebben de Californische zeeleeuwen staan bewonderen die daar altijd op pontons liggen. Er waren een paar mannetjes aan het stoeien wat een erg leuk gezicht was en wat een herrie maken ze dan! We hebben hierna een taxi gepakt naar het hotel en hier onze eigen auto gepakt. We zijn toen eerst Lombart af gereden. De straat staat bekend als de meest bochtige straat van de wereld, hoewel dit slechts een klein stukje van de gehele straat betreft. Het stukje is slechts één huizenblok lang, maar telt acht scherpe haarspeldbochten. Dit bochtige stukje van Lombard Street loopt over Russian Hill, waar je de meeste motels van San Francisco vindt. Dit was echt heel gaaf en heel steil.

Nog een beetje rondgereden en soms zelfs een beetje huiverig voor de enorm steile wegen die je hier hebt. Je duikt af en toe echt de afgrond in! We zijn vervolgens naar de Golden Gate Bridge toe gereden. Je moet er eigenlijk over heen lopen maar dat kan ik nu niet dus maar proberen om er wat mooie foto’s van te maken. We vonden een heel mooi punt bij Fort Point maar er hing hele lage bewolking en de brug was amper te zien! Gelukkig trok dit op een gegeven moment weg en konden we nog wel wat foto’s maken. Die hebben we van alle kanten gemaakt en er zitten gelukkig wel wat mooie plaatjes tussen. Op de terugweg bij een supermarkt wat boodschappen gedaan en toen terug naar het hotel. We hebben trouwens vandaag gemerkt dat we een geweldige auto hebben, ontzettend luxe en comfortabel met veel zeer vernuftige dingen. Hier willen we wel wat mijlen in maken!

Bekijk hier de foto's!